Δυστυχώς έγινε. Μέρα με τη μέρα σκέφτομαι μήπως πρέπει να εγκαταλείψω την προσπάθεια… Δυστυχώς το οικονομικό είναι εκείνο που δε με βοηθά. Δούλεψα κι εγώ όπως όλοι χωρίς να πληρωθώ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Ιδρωσα, πόνεσαν τα πόδια μου για το ρεπορτάζ. Πληρώθηκα με μπλοκάκι, μπήκα μισθολόγιο και όταν έκανα ένα άλλο βήμα απλά… πλήρωσα το τίμημα. Επιλογή μου δε λέω… Ας μην έφευγα από τα σίγουρα. Ποιος από εμάς όμως δε θέλησε να κάνει ένα άλλο βήμα και να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό; Δεν είχε να κάνει με παραπάνω χρήματα, δεν είχε να κάνει με ανώτερη θέση. Είχε να κάνει με το να γράφει κάποιος σε τοπικό έντυπο. Είναι τελείως διαφορετική η εμπειρία και ήθελα να την έχω… Κακώς, όπως αποδείχτηκε πολύ κακώς.
Ο όγκος δουλειάς όπου έχω είναι αρκετός, αλλά αυτό δε με πειράζει, όπως δε θα πείραζε και κανέναν από τους ανθρώπους της δημοσιογραφίας. Εκείνο που με πικραίνει είναι το γεγονός ότι αμείβομαι ελάχιστα – δεν ανήκω καν στη γενιά των 700 ευρώ – κι αυτά δεν είναι ούτε στην ώρα τους.
Δεν έχω πατέρα βουλευτή, μεροκαματιάρη έχω, ήταν απόφασή μου να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία και θα παλέψω όσο μπορώ γι’ αυτό. Θέσεις εύκολα δεν μπορώ να πάρω, αφού δεν υπάρχει βύσμα… Εχω λοιπόν κάθε δικαίωμα και να εκνευρίζομαι, αλλά και να γελάω όταν διαβάζω τα όσα γράφουν για τους κυρίους που έχουν πιάσει κάποιες καρέκλες και γυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους".
ΚΑΤΙΑ
neoi-dimosiografoi: Επειδή λοιπόν έχουμε άλλα προβλήματα (επιβίωσης) κόψαμε με τον Παπαγιάννη... Αν χρειατεί όμως θα επανέλθουμε... Και Κάτια... ΥΠΟΜΟΝΗ... και θα τ'αλλάξουμε... Μόνο να μην γίνουμε σαν κι αυτούς... Αυτό να προσέχεις κι εσύ και όλοι μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου